تحلیل جامعه شناختی عوامل تأثیرگذار بر تمایل کشاورزان به مشارکت در طرح های یکپارچه سازی اراضی (مورد مطالعه: روستاهای منتخب شهرستان بوکان)

موفقیت طرح یا برنامه ای در گرو انجام پژوهش های متناسب با نوع نگرش، باورهای روستاییان و مشارکت دادن آنان در جریان طرح ها است. هدف مقاله حاضر نیز یافتن و تحلیل عوامل مؤثری است که بر تمایل کشاورزان به مشارکت در طرح های یکپارچه سازی اراضی، تأثیر منفی یا مثبت می گذارد. در تحقق یا عدم تحقق طرح های مذکور، عوامل مهمی از جمله عوامل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، فنی و اجرایی مؤثرند؛ از این رو، می توان گفت که یکپارچه سازی اراضی، بیش از آنکه کاری فنی و فیزیکی و حتی اقتصادی باشد، کاری فرهنگی، اجتماعی و حتی روانی است. در پژوهش حاضر، با استفاده از نظریه های مکتب نوسازی (راجرز، لرنر)، روانشناسان اجتماعی (سیمن و لوین) و توسعه مشارکتی (ساموئل موشی) و با رویکرد کمی، برای نیل به اهداف پژوهش تلاش شده است. جامعه آماری پژوهش، سه روستای شهرستان بوکان است که طرح های یکپارچه سازی اراضی در آن اجرا شده است. از میان 241 بهره بردار، تعداد 120 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و با استفاده از تکنیک پرسشنامه اطلاعات جمع آوری گردیده است. یافته های استنباطی پژوهش نشان داد که سن، سطح تحصیلات، نوگرایی، و آینده گرایی متغیرهای معنادار و تأثیرگذار مثبت است و بیگانگی اجتماعی در سه معنای بی قدرتی، انزوا و نارضایتی به عنوان مانع تمایل به مشارکت عمل می کند.